Luan en Rolf kennen elkaar al 15 jaar. De vriendschap is hecht en liefdevol. Eén keer in de zoveel tijd delen ze het bed met elkaar. „Het zijn twee verschillende dimensies. Rolf en ik zijn óf vrienden voor het leven óf geliefden voor een nacht. Een mengvorm bestaat niet.

Het zal een jaar of tien geleden geweest zijn dat we na een feestje samen bij mij thuis belandden. Ik woonde dichtbij, hij had geen zin om te fietsen en het was niet de eerste keer dat hij bij mij op de bank zou crashen. Maar het werd niet de bank. Natuurlijk waren we een beetje dronken, maar niet zo dronken dat we ons er later achter konden verstoppen. Hoefde ook niet. We hadden geen spijt en onze vriendschap werd er niet door verstoord. Het werd er eerder sterker door. Wij hadden samen een geheimpje. We kenden elkaar nét even beter dan andere vrienden.

Het was een beetje giechelig aan het begin, maar op een gegeven moment hadden we onze modus gevonden. We waren geen vrienden meer die elkaar plotseling naakt zagen, met alle ongemak van dien. Nu waren we een man en een vrouw die zich tot elkaar aangetrokken voelden. Het was goed en overduidelijk iets waar we allebei behoefte aan hadden. Waarom zou je elkaar dat als goede vrienden niet kunnen geven?

Niet dat ik er meteen zo makkelijk over dacht. Toen ik de volgende ochtend wakker werd en Rolf naast me zag liggen, moest ik wel even slikken. Zou de vriendschap verpest zijn? Is hij verliefd op me? Of nog erger: ben ik verliefd op hem? Maar van geen van die dingen was sprake. Rolf werd wakker en strekte zich uit. ’Die zag ik niet aankomen’, zei hij droog en direct daarna lagen we als vanouds in een deuk. Bij het ontbijt vroeg hij me nog of we iets moesten bepraten. ’Ben je oké?’, zei hij. Ik was oké. En hij net zo. Alles was daarna zoals het altijd was geweest.

In de afgelopen jaren is het vaker gebeurd. Rolf en ik hebben allebei niet het gelukkigste liefdesleven. We scharrelen wat, we daten een beetje en af en toe heeft één van ons een wat langere relatie. Dan gebeurt er pertinent niets tussen ons. We hebben wat dat betreft aardig wat ongeschreven regels en voelen haarfijn aan wanneer de ander open staat voor een uitstapje naar die andere dimensie. Inmiddels kunnen we uitstekend schakelen. We gaan als dikke maatjes naar de bioscoop of naar een feestje en dat is alles tot één van de twee voorstelt samen naar huis te gaan. Zodra we daar zijn en de voordeur in het slot valt, staan we hevig te zoenen, vliegen de kleren in het rond en vinden we de weg naar de slaapkamer.

Ik ben niet verliefd op Rolf en hij niet op mij. We houden wel echt van elkaar. Ik kan altijd bij hem terecht als ik het moeilijk heb en we zien elkaar heel regelmatig bij etentjes, op feestjes of als we besluiten samen iets leuks te gaan doen. Negen van de tien keer geven we elkaar na afloop een knuffel en gaan we ieder onze eigen weg. Er is geen vezel in mijn lichaam die dat in zou willen ruilen voor iets vasts met hem. Ik twijfel er niet aan dat hetzelfde voor hem geldt. Het is de minst gecompliceerde relatievorm die ik ooit heb gehad. In liefdesrelaties krijg je zo snel te maken met verwachtingen, patronen, sleur en bijvoorbeeld jaloezie. Ineens verwacht iemand dat je elkaar een paar keer in de week ziet. Ineens vindt iemand dat je niet uit mag gaan met manlijke vrienden. Ineens zit je met iemand op de bank te Netflixen, terwijl je veel liever de straat op zou gaan. Ik kan niet tegen die afhankelijkheid. Laat me mijn eigen leven leiden. Dat ik dat kan, maar ook affectie en intimiteit kan vinden bij iemand die me zo lief is als Rolf, voelt als een cadeau. En ik ga ervan uit dat het op een dag ophoudt, waarschijnlijk omdat één van ons toch iemand vindt of de behoefte niet meer heeft. Dat is prima. Dan hebben we nog steeds een vriendschap voor het leven.”

Ook (anoniem) geïnterviewd worden Over Liefde? Mail naar yanaika@mediahuis.nl

Lees hier meer Over Liefde