Fuck you, I won’t do what you tell me! Welke veertiger of vijftiger met enige liefde voor alternatieve muziek heeft dat ene iconische zinnetje niet ooit meegebruld?

Mijn god, wat waren ze boos, de vier mannen uit Los Angeles. Boos op de regering, de ’trigger happy’ politie, het kapitalisme, de ongelijkheid, de armoede. Als een rappende Che Guevara gaat frontman Zack de la Rocha scheldend en tierend de strijd aan met al dit onrecht, daarbij gesteund door een retestrakke ritmesessie en een virtuoze gitarist.

Toegegeven, helemaal origineel is de snoeiharde mix van rap en hardrock niet. Onze eigen Urban Dance Squad was de Amerikanen hierin een paar jaar voor. Maar geen album uit dit genre dat zoveel indruk maakte als het overdonderende debuut van ’Rage’. Ruim vijf miljoen mensen hebben de plaat met de schokkende hoes - een Vietnamese monnik die zichzelf uit protest in de brand stak - in de kast staan.

Dertig jaar na dato hebben de ijzersterke songs nog weinig aan zeggingskracht ingeboet. ’Killing in the name’, ’Bullet in the head’, ’Freedom’ klinken nog altijd vers en - helaas - actueel.

Live is de band helemaal overdonderend. Op Pinkpop 1994 veroorzaakte een concert zelfs een aardbeving van 1 op de schaal van Richter. Dat krijg je ervan, als 50.000 man met opgestoken middelvinger staat te hossen. Fuck you, I won’t do what you tell me!

Klik hier voor de Vrij Magazine Spotify Classic Album Playlist.