In de woonkamer van Wil Ploegmakers - een knus huis in de Slachthuisbuurt - hangen twee grote zwart-wit portretten. Op de foto’s staat Wil Ploegmakers. Ze werden jaren geleden gemaakt, toen Wil in de 60 was. „Mooie foto’s, toch?”, zegt ze tijdens het koffiezetten. „Ik heb ooit eens zo’n professionele shoot gewonnen, bij het Haarlems Dagblad nota bene. Ik vond de foto’s zo mooi dat ik ze groot heb laten afdrukken.”

Lees ook: Wie wordt de Persoon van het Jaar in Haarlem en omgeving?

Wil kent zelfliefde op een ontspannen en aanstekelijke manier. Ze is content met zichzelf, maar vindt zichzelf vooral niet heel belangrijk. Zeer bewust van haar plek in de wereld, als zijnde slechts één mens naast 8 miljard anderen.

Hét moment

Het is het najaar van 2021 als Wil op de Facebookpagina ’Je bent Haarlemmer als’ een oproep van Silv-Jan uit Hoofddorp ziet staan waarin hij vraagt om een donornier. In maart 2021 kreeg hij uitputtingsverschijnselen, van het een op het andere moment lukte niets meer. Al snel wordt IGA nefropathie geconstateerd, een auto-immuunziekte. Hij bleek een nierfunctie van 25 procent te hebben.

„Lang daarvoor had ik al eens gezegd: als ik eens iemand zou kunnen helpen met een orgaan of zo, dan zou ik dat wel doen. Maar ja, vervolgens onderneem je dan geen actie. Ik zou ook niet weten hoe, eigenlijk. Toen ik de oproep zag dacht ik: misschien is dit wel hét moment. Ik heb er een nachtje over geslapen en hem toen een berichtje gestuurd: ’Mijn nier is beschikbaar’.”

Lees ook: Wil staat nier af aan wildvreemde Silv-Jan en schenkt hem nieuw leven

Silv-Jan reageert voorzichtig enthousiast: ’Weet je het zeker?’, vraagt hij. ’Je kan er ziek van worden, complicaties krijgen of lang moe blijven. Het is toch een operatie.’ Daarop stuurt Wil: ’Weet ik, maar dat maakt me allemaal niet uit. Als het kan, dan dan kan het’. De twee spreken af voor een kop koffie en beslissen ervoor te gaan. Snel daarna blijkt uit bloed- en levertesten dat de orgaandonatie moet kunnen. „In november tekenden we papieren bij het UMC en in juli, ik was toen op vakantie in Oostenrijk, kreeg ik een bericht dat er plek was. Na terugkomst ging ik onder het mes.”

Apart geval

Wil denkt dat anderen haar zien als een ’een beetje een apart geval’. „Ik denk heel nuchter over dingen. Neem de dood. Als ik doodga, mag mijn hele lichaam naar de wetenschap, dat heb ik zo opgegeven in het donorregister. Ik hoef ook niet zo nodig een begrafenis en gedenkplek. Ik heb daar niks mee. Herinner me zoals ik was, dat is toch genoeg?”

Zelf vindt ze zichzelf heel normaal. „Ik ben een levensgenieter, doe veel dingen waar ik blij van word. Ik ben creatief, daar kan ik m’n ei in kwijt. Haken, naaien, breien.” Ze laat een perfect afgewerkt hondenjasje zien, voor haar teckel. „En ik stoffeer meubels, daar verdien ik ook nog wat aan.”

Ze heeft drie kinderen, Marco (51), Jeroen (49) en Sacha (47). Marco woont met zijn gezin in Australië - waar het leven een stuk gemoedelijker is, meent ze na er regelmatig op bezoek te zijn geweest. „Ik vind het ergens natuurlijk lastig dat hij zo ver woont, maar begrijp het helemaal.” Sacha ziet ze dagelijks. Die woont om de hoek, ze laten samen de teckels uit.

De keuze om een nier aan Silv-Jan te geven, deelt ze pas met haar naasten - haar kinderen en haar partner Wim - als ze zeker weet dat het kan. Ze vraagt of overlegt niks vooraf. „Mijn dochter vond het geweldig en zei: dat past ook echt bij jou. Wim zei iets soortgelijks. Dat moest ook wel, want wat ze ook zouden vinden, ik zou het toch wel doen. Misschien hebben ze zich wel zorgen gemaakt, maar dat hebben ze nooit gezegd.”

De partner van Wil is de Haarlemmer Wim de Vré, die ze leerde kennen via Tinder. „Modern hè? We zijn dolgelukkig.” Ik heb na de scheiding met de vader van mijn kinderen meerdere relaties gehad, waarvan twee keer met mannen die in hun slaap overleden. Daarvan leer je wel”, zegt ze. „We zijn allemaal een mens van de dag. Ook jij, je kan straks wel niet goed worden in de trein. Daar moet je niet te veel bij stilstaan, want je bent jong, maar wat ik maar wil zeggen is: geniet!”

Een week na de operatie voelt Wil zich weer topfit. En nu nog steeds. Ook met Silv-Jan gaat het goed. De twee hebben af en toe contact. „Laatst stond hij hier ineens voor de deur. Hij had een beeldje gekocht: iemand die een ander een dal uittrekt. ’Dit is precies wat jij voor mij hebt betekend, ik heb weer een leven’, had hij gezegd. Dat vond ik zo ontroerend.”

Overrompeld

Zelf was ze nogal overrompeld door alle lof en media-aandacht - ze werd benaderd door kranten, tv en de radio - die na haar gedoneerde nier op haar afkwamen. „Ik vind het niet meer dan normaal wat ik gedaan heb. Als je iemand weer een leven kan geven, waarom zou je het dan niet doen? Als mijn kind een nier nodig heeft, hoop ik dat iemand hetzelfde doet. En kijk naar me: ik ben fit en kerngezond. Ik hoop dat ik meer bekendheid heb gegeven aan dat dit kan.”

Heeft ze nog levenstips? „Doe de dingen die je wil nu, want het kan morgen gedaan zijn. En probeer nieuwe dingen. Dan komt er van alles op je pad.”

Stemmen op Persoon van het Jaar kan hier.