Zittend in haar grote huiskamer aan een rustige straat in Hillegom, die bovendien uitkomt op een voetpad langs een plantsoen, en niet op een doorgaande weg, is het gemakkelijk om te vergeten hoe hectisch het verkeer in Haarlem soms kan zijn. Campfens herkent er het Haarlem van vroeger niet meer in, waar ze een fantastische ’buitenspeeljeugd’ beleefde, vertelt ze. „In Hillegom is het groen en rustig. En ik houd heel veel van rust.” Met een beetje fantasie lijkt het op het Haarlem Zuid-West van weleer, dat ze in haar hart gesloten heeft.

Lees ook: Wie verdient de eretitel Persoon van het Jaar?https://www.haarlemsdagblad.nl/cnt/dmf20221223_53894052

Hoe anders is het nu, zegt Campfens. „De wijk was gewoon een leuke mix, met verschillende soorten mensen. Maar het werd er drukker en drukker. Kinderen kunnen er nu niet meer op straat spelen.” Toen Campfens eens meehielp met het produceren van fietsfilms met mobiliteitsexpert Geert Kloppenburg, werden haar ogen ’des te meer geopend’, zegt ze. „Het is zo absurd. Met die minituintjes moeten kinderen op de stoep spelen, maar de ruimte tot de wielen van de auto’s is maar dertig centimeter. En ze kunnen ook niet oversteken, want dan worden zo aangereden.”

Wethouder

Toen ook haar eigen kinderen in aanraking kwamen met de verkeersmaalstroom in de buurt, was de maat vol. „Ik heb veel stress ervaren wanneer we naar school fietsten. Dat stapelde op. Toen m’n jongste bijna geschept werd, was dat de druppel.”

Eenmaal goed en wel gesetteld in Hillegom ging er wat borrelen bij Campfens. De fietsfilms die ze met Kloppenburg maakte genereerden positieve reacties. Maar de voormalige Haarlemse zag helemaal niemand zich inspannen om haar oude buurt wat veiliger te maken. „Dat ging irriteren. Ik maakte wat moois, en er veranderde niets. Ik had het voordeel dat ik er weg ben en er dus meer afstand toe kon bewaren. Dat maakte dat ik een actie kon leiden op een positieve, krachtige manier.”

En dat deed ze. In oktober stonden vijftien vrijwilligers in knaloranje hesjes op de Pijlslaan. Geheel volgens het motto van Campfens: „Ga niet mopperen, ga wat doen.” Op diverse punten in de buurt van scholen hielden ze het verkeer tegen, en bewaakten ze zebrapaden. Het uiteindelijke doel is dat de gemeente de verkeersveiligheid verbetert door de wegen aan te passen, maar op de korte termijn moet een hele poule van klaar-overs Haarlem Zuidwest maar vrijwaren van fietsongelukken van scholieren, vindt Campfens.

De actie trok veel bekijks, en er stond zelfs een D66-raadslid met een klaar-overbordje het verkeer tegen te houden bij de Schouwtjesbrug. De reactie van ouders deed de Hillegomse goed. „Ze zeiden: zo fijn dat de kinderen nu relaxed kunnen oversteken.”

Het relatieve succes van de actie smaakte naar meer, en dus waren begin november Campfens en haar clubje activisten in november van de partij op de Wagenweg om het voorbijrazende verkeer tot rustiger rijgedrag te manen. Ditmaal hielp wethouder Bas van Leeuwen een handje.

Een derde actie vond in november nog plaats, maar al snel werd het duidelijk dat de manifestaties in Zuidwest geen structureel vervolg gingen krijgen. Campfens hoopte op een grote aanwas aan ouders en grootouders die een halfuur per dag de drukke weken zouden bewaken, totdat de gemeente kan optreden.

Het maakte de actievoerder cynisch, waarna ze eind november liet weten dat er geen nieuw acties meer komen. „We zijn namelijk zeer gepassioneerd aan een dood paard aan het sleuren. Ondanks het feit dat ik er hart, ziel en veel tijd in gestoken heb, heeft het vooralsnog niets opgeleverd”, schreef ze aan haar volgers. Sommigen probeerden haar nog te motiveren om door te gaan, maar Campfens liet zich niet van de wijs brengen: de klaar-overacties zijn klaar.

Er zijn geen honderden vrijwilligers gekomen om de scholieren elke doordeweekse dag een vrijgeleide te geven. Campfens heeft er vrede mee. Ze ziet namelijk wel dat er gesprekken op gang zijn gekomen om wat te gaan doen aan de onveilige wegen in Zuidwest. Daar zal ze zelf geen deel van uitmaken, zegt ze. „De onveiligheid verhelpen was mijn doel, niet meer gesprekken.” Maar de scholen en gemeente kunnen er wellicht wél wat mee.

Zodoende neemt Campfens met opgeheven hoofd afstand van haar korte carrière als actievoerder. En als in Hillegom straks de weg naar school voor haar kinderen ook zo onveilig wordt? „Mocht het zo ver komen, dan begin ik hier een actie. Ik weet nu hoe het moet.”