Haarlemmers helpen Haarlemmers: Thomas heeft de draad weer opgepakt, nu kan hij wel een laptop gebruiken
Thomas’ laptop is gestolen toen hij op straat leefde.© United Photos/Paul Vreeker
Haarlemmers helpen Haarlemmers (HhH) is de menselijke rubriek van het Haarlems Dagblad in samenwerking met Stichting Stem in de Stad. In deze rubriek roepen wij onze lezers op om mensen in de regio Haarlem te helpen die een steuntje in de rug verdienen. Het gaat nooit om grote bedragen, maar om praktische hulp zoals de aanschaf van noodzakelijke spullen of diensten. Deze week: Thomas heeft een nieuwe laptop nodig.
Thomas van Deventer (52) heeft als drugsverslaafde dakloze een roerig en berucht leven achter de rug. Sinds augustus woont Thomas in een beschermd wonen-opvang. Eindelijk een nieuwe start. Een laptop zou hem op weg helpen. Kosten: 500 euro.
Lees ook: Haarlemmers helpen Haarlemmers: ’Een nieuwe stofzuiger zou heel fijn zijn’
Thomas van Deventer (52), Tom voor bekenden, heeft er een lange werkdag op zitten. “Ik ben net terug van mijn taakstraf. Snoeien in het Reinaldapark.” Hij laat zijn gehavende handen vol blaren zien. “Ik had al vijf jaar niet gewerkt, ik zal wel goed slapen vanavond.” Zittend op zijn bedrand oogt Thomas klein in zijn één-persoonskamer in Transvaal waar hij sinds enkele maanden woont als onderdeel van een beschermd wonen-project. Ook binnen draagt hij zijn zwarte muts. Een zitbankje ontbreekt in zijn kamer, de laatste aan het einde van een lange gang. Een afbeelding van John Lennon verwelkomt verslaafde bewoners en bezoekers met ‘Imagine’.
Als Thomas vroeger iets had willen worden, was het tuinman. Net zoals zijn vroeg overleden vader. Maar Thomas’ leven liep compleet anders. Hardcore junkie, draaideurcrimineel en jarenlang zwervend door de straten van Haarlem. Weinig is hem bespaard gebleven. Twaalf jaar van zijn leven bracht hij in de cel door voor talloze diefstallen om zijn verslaving te financieren. “De laatste keer was in 2018 voor twee gestolen truien. Daar heb ik die taakstraf van 36 uur voor gekregen.”
Harmonieus gezin
“Het gekke is dat ik geen moeilijke jeugd heb gehad. Ik kom uit een harmonieus gezin. Wel pleegde mijn broer op mijn achttiende jaar zelfmoord. Maar dat is nooit een oorzaak geweest voor mijn drugsproblemen.”
Thomas raakte al jong thuis in de Haarlemse kraakscene, ging veel uit, experimenteerde wat met drugs en van het één kwam het ander. Op zijn achttiende raakte hij aan de heroïne, een verslaving die nooit meer is weggegaan. “Geld was altijd een probleem, hoe kom je aan je zooi? Je grenzen vervagen door dat spul. Je bent fout bezig, stelen kun je niet goed praten. Voor je het weet heb je vier ordners aan proces-verbalen opgebouwd en ben je ruim dertig jaar verslaafd.”
Een paar jaar geleden wist Thomas met hulp van de woningbouwvereniging eindelijk zijn rauwe straatleven achter zich te laten. Eindelijk een plek voor zichzelf, nadat hij jarenlang op een wachtlijst had gestaan. Maar de eerste twee toegewezen woningen moest hij wegens vermeende overlast en klagende buren verlaten. “Alle spulletjes die ik had verzameld, ijskast, wasmachine, meubilair, ben ik bij de laatste uitzetting kwijtgeraakt. Waar moet je alles laten als je weer op straat staat? Ik heb alleen een zak kleding, een houten kistje en een klokje mee kunnen nemen. In de weken daarna is mijn laptop gejat, zie die maar eens te behouden als je op straat leeft.”
De laatste halte in zijn tumultueuze leven is zijn huidige kamer in het RIBW-project, een organisatie die beschermd wonen aanbiedt. Sinds vier maanden woont Thomas hier in een zelfstandige ruimte met eigen keuken, douche en toilet en een gemeenschappelijke eetruimte. Begeleiders zorgen dat de ruim twintig bewoners dagelijks begeleiding en methadonverstrekking krijgen.
Dubbele kans
“Ik besef dat ik een dubbele kans heb gekregen met deze mooie woning. Ik overleef de straat niet meer, de drugsscene in Haarlem is te veel veranderd. Dat alles motiveert enorm om er wat van te maken. Al is dat moeilijker dan je denkt, ik sta er helemaal alleen voor.”
Om zijn verslaving onder controle te houden krijgt Thomas iedere dag methadon en valium. Met een wekelijkse toelage van veertig euro is dat hoe hij overleeft. “Ik moet helemaal opnieuw beginnen. Een bed, een tafel, televisie en een kledingkast heb ik al, daar ben ik blij mee. Het liefste zou ik weer een laptop hebben om te internetten. De wifi is al aangesloten. Weet je waar ik echt blij mee ben in deze kamer? Dat ik mijn deur dicht kan doen. Eindelijk heb ik weer wat privacy in mijn leven.”
Wilt u deze Haarlemmer helpen? Stuur dan een mail naar haarlemmershelpen@haarlemsdagblad.nl met korte motivatie (drie regels) waarom u de persoon wilt helpen. Vermeld ook uw telefoonnummer.
Beschermd wonen
De Regionale Instelling voor Beschermd Wonen (RIBW) is een Nederlandse regionale instelling, die mensen met psychische problemen en verslaving de kans biedt om beschermd te kunnen wonen met intensieve begeleiding. Doel is om mensen zoveel mogelijk in hun eigen omgeving te laten wonen. Ondersteuning wordt gegeven op belangrijke gebieden als wonen, werk, zinvolle daginvulling, psychische en lichamelijke gezondheid, sociale relaties, financiën en administratie. Niet iedereen kan bij een RIBW terecht. Je kunt pas beschermd wonen als je een zorgtoekenning van de gemeente hebt. Het profiel van bewoners in Transvaal is een dubbele diagnose: een verslaving met psychiatrische aandoening.
Yildiz geeft Jan een stofzuiger
Twee weken geleden gaf Jan Böhm in deze rubriek aan dat een nieuwe stofzuiger hem erg zou helpen. Yildiz Tor (46) doneert graag.
„Als ik nu pannenkoeken bak voor mijn drie jongens, herinnert me dat aan vroeger toen wij geen geld hadden voor een mixer.” Een makkelijk leven heeft Jan Böhm nooit gehad. Al ruim twintig jaar leeft Jan van een bijstandsuitkering. Ondanks alle tegenslag weet Jan toch positief te blijven.
Een instelling die horecaondernemer Yildiz Tor direct aansprak. “Er zit iets hoopvols in zijn verhaal. Jan heeft nooit opgegeven. Dat doet me sterk denken aan mijn eigen jeugd.” Haar eigen moeder zat in de bijstand.
Tor prijst zich gelukkig dat ze wel die slag in haar leven heeft weten te maken met een succesvolle horecazaak. “Ik begrijp heel goed hoe waardevol zo’n apparaat kan zijn voor iemand. Dus ik dacht meteen, kom maar door met die stofzuiger.”