„In het dorp zeggen ze wel eens: ’Kevin, was jij dat nou? Met die knijptang?’ Dan hebben ze me al afval prikkend in de vroegte zien lopen en geloven ze hun ogen niet. Ze kennen me alleen als die jongen die altijd tot laat in de kroeg hing.”

Kevin van Eeuwijk (38) zit op de bank in zijn appartement in Elsbroek, een rustige wijk in Hillegom op vijf minuten fietsen van het centrum. Hij woont er alleen. Binnen staat de kerstboom, erin hangt – naast kerstballen - een kerstige Winnie de Poeh. „Leuk hè. Ik ben gek op Disney.”

Van Eeuwijk is niet gewend om de geïnterviewde te zijn, gewoonlijk is hij zelf de belangstellende. Hij is genomineerd als Haarlemmer van het jaar omdat hij een chronische ziekte om wist te zetten in een nieuw leven, als helpende voor zijn dorp.

Lees ook: Wie wordt Persoon van het Jaar 2021? Stem nu

Ziek

„Ik kwam met klachten over vermoeide en pijnlijke benen”, vertelt Van Eeuwijk over zijn eerste ziekenhuisbezoek begin 2021. Hij werkte vroeger nog als chef-kok bij Grand Café De Parel in Leimuiderbrug. „Een prachtbedrijf.” Lange tijd had hij de pijn genegeerd. „Ze ontdekten een probleem in mijn vaten. Erfelijk. Hele dagen staand werken was geen optie meer. Ik werd afgekeurd.”

Van Eeuwijk kon zich er slecht bij neerleggen en voelde zich somber. „Ik zocht hulp bij de ggz, waar ze concludeerden dat ik met een burn-out en depressie liep. Ik werkte jaren alleen maar onder druk, had een slecht zelfbeeld, wilde mensen te veel pleasen en liep mezelf voorbij.”

(Tekst gaat door onder de foto)

Naast het mentale dieptepunt en zijn zieke vaten was Van Eeuwijk ook nog eens ongezond zwaar. „Ik woog 160 kilo, wist allang dat ik moest afvallen, maar had er nooit de tijd en motivatie voor. Toen de dokter zei: je moet ’s ochtends gaan wandelen om die bloedpomp in je been aan de gang te krijgen, was dat het zetje dat ik nodig had. Het roer om, gezonder eten en beginnen met lopen.

Blikjes

Ik begon in m’n eentje, tussen de zes en tien kilometer per keer. ’s Ochtends om vijf uur de deur uit en zonder plan zien waar m’n benen me brengen. Die vroegte heeft iets magisch. De wereld is dan nog niet in beweging, niks of niemand stuurt je een appje of mail. Je leert je leefomgeving op een andere manier kennen. Ik dacht ik Hillegom kende, maar nu ken ik echt elk tuintje en bosje uit m’n broekzak. In mijn enthousiasme wist ik twee maten van me, Danny en Peter, mee te krijgen. Danny is de aanzet geweest van het schoonmaken. Ineens griste hij blikjes uit de berm. ’Daar begin ik niet aan hoor’, zei ik nog. Maar dat duurde niet lang, bij mij is een zaadje al snel geplant.

Bij de kringloop in Lisse - waar ik ook als vrijwilliger was gaan werken na mijn diagnose - kwam ik een afvalgrijper tegen. Al snel lag tijdens mijn wandelingen de focus alleen nog maar op opruimen. Ik maakte een Instagrampagina aan (@ochtend_wandeling_hillegom) om anderen te enthousiasmeren. Als je let op zwerfafval is het bizar, ik maakte een top vijf van meestvoorkomende. Red Bullblikjes staan met stip op één.

Via Facebook leerde ik Evelyn Kortekaas van Hillegom Schoon kennen. Ook zij wil het dorp zwerfafvalvrij maken en organiseert opruimacties. We sloten de handen ineen en besloten samen te werken. Evelyn is ook chronisch ziek. We vinden elkaar daarin. Dan vraagt zij: ’Hoe gaat het?’ en zeg ik: ’Kut’ en is dat prima.

Realiteit

Ook qua werk vullen we elkaar goed aan. Ik ben meer de promotor en kom met honderd ideeën. Zij is organisatorisch heel goed. We willen de Hillegomse opruimactie tweemaandelijks doen, maar soms hebben we plannen en komt de realiteit bovendrijven. Dan speelt bij een van ons de gezondheid parten en kunnen we minder dan we willen. We gaan er maar flexibel mee om, we moeten wel.

(Tekst gaat door onder de foto)

Mensen zien bij mij de kaft, maar weten de inhoud van het boek niet altijd. Ik deel veel van onze acties op Instagram waardoor mensen denken dat ik altijd druk ben. Maar als ik kapot ben omdat ik in het ziekenhuis ben geweest waar ze m’n been moesten uitschrapen, laat ik dat niet zien. Ik wil dat veranderen. Ook meer hierover op mijn persoonlijke Instagram delen. Om bewustzijn te creëren.

Wandelen is de rode draad van alles wat ik afgelopen jaar bereikt heb. Ik ben een ander mens. Van het lopen kwam een levensstijlverandering, met gezond eten en de drang naar een schone leefomgeving en hulp aan kwetsbaren. Ik ben lid geworden bij GroenLinks, werk bij de kringloopwinkel, maak voor het WelzijnsKompas Hillegomse wandelingen met ouderen uit het dorp en heb me ingeschreven als maatje bij HOZO. Helpen voelt goed. Vroeger brak ik het dorp af, nu bouw ik het op.”

stembiljet_m_v_2021c.pdf