Daar stond ze dan op de Grote Markt, met tientallen gelijkgestemde actievoerders in haar kielzog. Sterre Marrée ziet het als haar persoonlijke missie om indoctrinatie en desinformatie over abortus tegen te gaan. „Er wordt onnodig veel gewicht op gelegd”, vindt de jonge vrouw, die spreekt uit eigen ervaring. „Toen ik de ingreep had gehad, heb ik er heel lang over gedaan om de schaamte en het schuldgevoel los te laten. Terwijl het makkelijker had kunnen zijn. Ik was zwanger en ik wilde geen kind. Al die emotionele bagage daaromheen, was totaal onnodig.”

Lees ook: Wie wordt Persoon van het Jaar 2021? Stem nu

Het is januari 2021 als Marrée voor de eerste keer hoort over de anti-abortusdemonstranten die maandelijks bij de achteringang van de abortuskliniek cliënten opwachten. Hun locatiekeuze heeft te maken met de ligging van de abortuskliniek, precies op de gemeentegrens met Heemstede. Vroeger stonden de pro life-actievoerders bij de officiële ingang van de kliniek, aan de Heemsteedse kant van het gebouw. Sinds daar een bufferzone geldt, hebben ze zich verplaatst naar de Haarlemse zijde, bij de achteringang van de kliniek.

Marrée kan het niet geloven. Actievoerders tegen abortus? In haar eigen stad? „Ik had geen idee dat die mensen er überhaupt stonden.” Ze zet in een week tijd een actiegroep op, het Collectief Vrije Keuze. Daarmee is ze herhaaldelijk te vinden bij de Bloemenhovekliniek. „Om cliënten een hart onder de riem te steken en het zicht op de actievoerders te blokkeren.”

Als burgemeester Jos Wienen herhaaldelijk weigert een bufferzone in te stellen, maar in plaats daarvan demonstratievakken aanwijst, voorzien Marrée en het Collectief het vak van de religieuze pro lifers van een krijttekening in de kleur van de LHBTIQ+-vlag. Als ’mystery guests’ liepen de feministische actievoerders langs de pro lifers, om te kijken of ze zich aan de regels hielden. De conclusie van dat onderzoek? „Ze hielden zich er totaal niet aan”, aldus Marrée. Dus groeide de frustratie bij de actiegroep. „De gemeente ondernam geen echte stappen. Super teleurstellend.”

Strijdvaardigheid heeft er bij de 27-jarige Marrée altijd al in gezeten. „Ik kom uit een links-progressief gezin en ben altijd feministisch ingesteld geweest.” In haar vroegere woonplaats Utrecht sympathiseerde ze met krakers. Ook liep ze mee met klimaatmarsen.

De abortuskwestie bij de Bloemenhovekliniek heeft voor Marrée een extra lading, juist omdat ze er vier jaar geleden zelf een onderging. Ze was toen vijf weken zwanger. „Dat was zo’n negatieve ervaring dat ik dacht: op het moment dat ik het verwerkt heb, wil ik iets betekenen voor andere mensen in deze situatie.”

Het probleem lag voor de Haarlemse niet bij de abortus op zich, want daar had ze goed over nagedacht. Haar nare gevoel kwam voort uit de tegenwerking en de negativiteit die ze aan alle kanten ervaarde. Van haar toenmalige vriend tot aan de huisarts en behandelend arts, die de nadruk legden op mogelijke emotionele schade. „Ik hield daar een erg schuldgevoel aan over.”

Marreé voelde zich eenzaam en begon te googlen op zoektermen als ’abortus’. Tot haar schrik kwam ze met name op websites uit van pro life-activisten, die soms ’vermomd’ zijn als een neutrale partij. „En op webfora vind je vooral verhalen van ’schuldigen’.” Kortom: mensen die spijt hebben gekregen na de ingreep.

„Ik heb toen heel veel dingen gelezen die gewoon niet kloppen.” Een voorbeeld is de grafische en onjuiste beschrijving van ’wat er gebeurt met de vrucht’ tijdens een abortus. „Je leest dingen als: ’dan worden de armpjes van het kindje eraf geknipt.’ Inclusief foto’s, die van een veel oudere foetus zijn. En er wordt constant gerefereerd aan ’het kindje’, ’het bewustzijn’, ’de ziel’. Of er een ziel bestaat is een ander verhaal, maar het is best wel kut als mensen hun ideeën over wat jij wel en niet met je lichaam mag doen, baseren op het geloof in een ziel.”

De strijd van Marrée en haar Collectief Vrije Keuze, dat inmiddels uit zo’n 250 mensen bestaat, is niet voor niets geweest. Demonstranten mogen voortaan niet meer in de buurt van de kliniek staan. Na veel politiek gesteggel heeft de burgemeester hen een vak toegewezen aan de overkant van de kliniek, langs een drukke weg.

Eind goed, al goed? „Ik vind het nog steeds echt niet kunnen.” Marrée wil de abortuskwestie landelijk op de agenda krijgen, want bij andere klinieken doen zich dezelfde problemen voor. „Dat is iets voor komend jaar”, lacht ze. „Feminisme kost energie.”

Persoonlijk

Sterre Marrée (27) komt uit Utrecht maar verhuisde voor de liefde naar Haarlem. In het dagelijks leven actief als bron- en contactonderzoeker bij de GGD en als winkelmedewerker in een feministische seksshop.

Zij is het brein achter het Collectief Vrije Keuze, dat zich sinds begin dit jaar bekommert om het lot van cliënten die de Beahuis en Bloemenhovekliniek bezoeken voor een abortus.