Van de Wouws oudste dochter Anne-Bo overleed 13 oktober 2019. Heel plotseling, naar later bleek aan een ontsteking van de hartspier. De Haarlemse zal het nooit kunnen bevatten. ,,Daar is het te groot voor. Ingrijpender wordt het niet, als je je kind kwijt bent,’’, zegt ze aan de tafel in haar Haarlemse kantoor, waar het zonnetje schijnt op de vele foto’s van Anne-Bo.

Om haar vrolijke, sociale en behulpzame dochter te eren richtte de Haarlemse in 2020 Stichting Anne-Bo op. Meiden met een havo of vwo-diploma die heel graag willen studeren maar op de armoedegrens leven, kunnen een beroep doen op de stichting. Hun studie wordt betaald en ze krijgen een persoonlijke coach.

In 2021 is een groep van 21 meiden gestart. In studiejaar 2022 komen er 30-35 meiden bij.

Maar liefst 77 coaches hebben zich aangemeld om de studentes vier jaar lang te begeleiden. ,,Volwassenen, maar ook jonkies die dit vanuit hun hart doen. Er zijn coaches bij die nemen die meisjes een keer mee uit eten of naar een museum. Er gaan levenslange banden ontstaan. Dat kan niet anders.’’

Extreme drive

Het verlies van haar dochter heeft Van de Wouw voorgoed veranderd. Terwijl haar drive voor stichting Anne-Bo naar eigen zeggen ’extreem’ is, zijn veel andere dingen volslagen onbelangrijk geworden. ,,Ik heb geen zin meer om tijd te spenderen aan ditjes en datjes. En mensen die geen rekening houden met wat mij en mijn andere lieve dochter is overkomen, die delete ik meteen.’’

Wie een kind verliest zou drie jaar verlof moeten krijgen, meent Van de Wouw. ,,Om jezelf weer een heel klein beetje terug te vinden. Wordt je gezin uitgebreid dan krijg je verlof, wordt je gezin kleiner door een overlijden dan krijg je niks. Terwijl je levenslang hebt.’’

Sinds enige tijd heeft Van de Wouw een vriend. ,, Gek hè, dat daar ruimte voor is. Een relatie boeide me nooit. Het was thuis met twee dochters altijd druk. Ik miste niks. Het is alsof Anne-Bo hier een vinger in heeft gehad. Ze zei weleens: mam, ga in godsnaam nou eens daten.’’

Trots

Op de vraag of Van de Wouw denkt dat Anne-Bo trots zou zijn geweest op de stichting, komt een stellig antwoord. ,,O ja, zij is heel trots. Zij is heel enthousiast.’’ Van de Wouw spreekt over haar overleden dochter in de tegenwoordige tijd. ,,Laatst zei een van de meisjes die hulp krijgen van stichting Anne-Bo iets heel liefs tegen me: ’ik heb Anne-Bo niet gekend, maar ik ben zo dankbaar dat ze heeft bestaan.’ Bestaat, denk ik dan. Anne-Bo bestaat.’’

Inkijkje

Van de Wouw selecteert zelf de meisjes die zich bij stichting Anne-Bo hebben aangemeld of door een bekende naar voren zijn geschoven. Ze bezoekt ieder meisje thuis en krijgt zo een inkijkje in hun levens en in de penarie waarin ze vaak zitten. ,,Al die meiden hebben veel meegemaakt: verslaafde ouders bijvoorbeeld. Mishandeling. Er is een meisje bij van wie de vader is vermoord. Er zijn ook meisjes bij die al op jonge leeftijd hun moeder verliezen, waardoor een stabiele gezinssituatie op losse schroeven is komen te staan.’’ Een financiële check hoort er ook bij. ,,Onze norm is bijstand plus 20 procent. Maar dat halen de meesten niet eens.’’

Een opleiding volgen is niet vanzelfsprekend in de gezinnen die ze bezoekt. ,,Vaak spreken de ouders geen Nederlands en hebben ze geen idee wat studeren inhoudt en welke wegen je moet bewandelen.’’

Afhaken

Van de Wouw beseft terdege dat niet alle meisjes de eindstreep zullen halen. ,,Er gaan meisjes afhaken, dat weet ik. Of we worden een keer door iemand bedrogen. Ik hou rekening met dat soort teleurstellingen. Daar stap ik makkelijk overheen. Die meiden zijn zo jong en ze hebben problemen waar ze niets aan kunnen doen. Onze eigen kinderen zakken toch ook weleens, die halen toch ook niet alles?’’

Sterfdag

,,Ik verwacht ook helemaal niet dat die meiden dankbaar zijn. Maar dat zijn ze wél. Op de herdenking die ik organiseerde op Anne-Bo’s sterfdag kwamen er drie meiden met de trein uit Amsterdam. Ik had ze niet uitgenodigd, omdat ik het voor hen niet te zwaar wil maken. Ze kwamen toch. Met een cadeau. Heel ontroerend. Dat was het allerfijnste van de hele dag.’’

Persoonlijk

Annemieke van de Wouw (53) woont in Haarlem en is headhunter en oprichter & voorzitter Stichting Anne-Bo

Stemmen op een van de deelnemers aan de verkiezing Persoon van het Jaar kan hier.