Daarvoor moet je veel trainen, dus op 2 januari zit ik al op de fiets. We moeten heel vroeg vertrekken, want we gaan de NH100-route rijden van (oud-)profwielrenners Niki Terpstra en Laurens ten Dam. Met hulp van de aanwijzingen van mijn fietsnavigatie en mijn nieuwe lamp rijden we zo’n zestig kilometer over onverharde paden richting het zuiden, om daarna via het strand en het MTB-parkoers weer in Bergen te finishen. We moeten om half elf weer in Wijk aan Zee zijn, want na die tijd is mountainbiken in het PWN-gebied verboden. Maar ja, ik was al een paar minuten te laat en mijn maatje kreeg voor de start zijn overschoenen niet aan, dus na een prachtige tocht rijden we na half elf toch nog door het bos. Het is geen excuus, maar als ik ergens aan begin wil ik het graag afmaken. Normaal proberen we ons altijd aan de tijd te houden; we zijn al blij dat we tot half elf wel door het mooie duingebied mogen rijden.

Op minder dan tweehonderd meter van Wijk aan Zee worden we tegemoet gereden door een boswachter en weten we letterlijk en figuurlijk hoe laat het is.

Gelukkig is de boswachter coulant: hij schijft een boete uit die we maar moeten delen. Wij nemen rustig ons verlies; die 101 euro kunnen we toch niet uitgeven aan een etentje of een avondje in de kroeg. Op het prachtige strand zijn we het voorval snel vergeten en we mogen de 100 kilometer volmaken op het modderige parkoers in Schoorl, maar uitrijden is mij toch niet gegund. Een lekke band kan er ook nog wel bij: abandon Kees van Dalsem.

Hopelijk heb ik mijn portie pech voor 2021 al gehad.