Premium
Laat mij maar schrijven, dan mag iemand anders in de schijnwerpers staan | column
Er klinkt enig wantrouwen in de stem van mijn supervisor als hij de twintig tabbladen met ingewikkelde neurologische materie op mijn computerscherm ziet staan.
„Je weet toch dat het een refereeravond is en niet een refereerweek?” Komt wel goed, lieg ik vol zelfvertrouwen. Dertig minuten toch? „Twintig!”
