Melchior was 56 toen hij Ashley leerde kennen. Zij was 21. Dat ze smoorverliefd op hem was, realiseerde hij zich pas toen het al bijna voorbij was. „Het is 18 jaar geleden en ik voel opnieuw de tranen. Ik heb dat meisje verdriet gedaan, gewoon omdat het niet kon.

Ashley was één van de studenten die een bijbaantje hadden op het kantoor waar ik toen werkte. Onze gesprekken gingen niet verder dan een kort overlegmomentje of een bedankje als ze de koffie bracht. Tijdens mijn lunchpauze maakte ik meestal een wandeling met een collega. Toen die er op een dag niet was, vroeg Ashley me of zij mee mocht. Die middag maakte ik kennis met een ontzettend lief en kwetsbaar, maar heel open meisje. Ik was kort ervoor weduwnaar geworden. Ashley vertelde dat ze me nooit aan had durven spreken. Een man, ouder dan haar vader, met een wat strenge blik. Daarbij had ze gehoord dat mijn vrouw ziek was. Nadat ze was overleden had Ashley zelfs niet meer de moed gehad me aan te kijken.

Na die wandeling kwam ze regelmatig bij me buurten. Ze bracht koffie en thee en dronk de hare zittend op mijn bureau tot haar leidinggevende haar maande weer aan het werk te gaan. In de pauzes bleven we wandelen. Onze gesprekken waaierden uit naar alles, maar werden ook intiemer. Ashley begon me vragen te stellen over seks. Het werd me vrij gauw duidelijk dat ze op dat gebied een slechte start had gehad. Zij had aan die paar vrijpartijen vooral het gevoel overgehouden dat ze was verkracht. ’Ashley’, zei ik. ’Als ik terugdenk aan mijzelf op die leeftijd, ben ik bang dat ik meisjes hetzelfde gevoel heb gegeven. Ik was zo aan het klungelen en mijn enige doel was klaarkomen. Ik had geen idee had of zij het wel fijn had. Eigenlijk zou je eens met een ervaren man moeten vrijen.’ En zonder de gevolgen te overzien, zei ik: ’Ik wil je het wel voordoen’. Wij stonden midden op de Erasmusbrug. Ze keek mij aan, omhelsde me en kuste mij intens.

Het was Ashleys kwetsbaarheid denk ik, die me raakte. Het was verliefdheid, maar ik denk dat ik haar vooral wilde laten zien dat seks echt fijn kan zijn. Ik wilde haar iets geven dat ze mee kon nemen, in plaats van de ervaringen die ze ervoor had opgedaan.

We spraken af bij mij thuis. Ik haalde haar op van het station, we brunchten samen en ze ging met me mee naar boven. ’Ik durf niet’, zei ze, terwijl ze stilhield op de drempel van de slaapkamer. ’Dan gaan we naar beneden. Als je niet wil, moet je het niet doen.’ Die avond nam ik haar mee uit eten en spraken we over wat haar had belemmerd. Het was het bed geweest, waarop ik jaren met mijn vrouw geslapen had. Ik was alleen maar blij dat ze haar grenzen aangaf. Zij dat ik ze accepteerde.

De maandag erop vertelde ze me dat ze spijt had en vroeg me of we een hotel konden boeken. We spraken een paar weken later af te lunchen in het hotel-restaurant en dan naar boven te gaan. Na elkaar, niet tegelijk. Ik merkte dat iets in mij zich begon te roeren. Ik voelde de blikken in mijn rug van de mensen in het restaurant. Een oudere man met zo’n jonge vrouw… Maar misschien was het wel gewoon mijn eigen oordeel dat ik voelde.

Die middag heb ik haar teder, rustig en voorzichtig bemind. Urenlang gaven we elkaar het mooiste dat twee mensen elkaar kunnen geven. Ze huilde na ieder orgasme. Na die eerste keer heeft deze middag zich nog een paar keer herhaald. Het was prachtig. Maar in mij roerde het steeds meer. Toen we op een middag een winkel binnengingen, fluisterden de verkoopsters achter hun hand. Ik wist zeker dat het over ons ging.

Daarna heb ik Ashley laten weten dat het niet langer kon. Ze huilde opnieuw, nu van verdriet, en niet lang erna nam ze een ander baantje aan. Ik heb haar nog een paar keer gesproken, maar sinds mijn vervroegd pensioen nooit meer gezien. Ik denk dat ik haar geholpen heb, ondanks alles. Ik hoop dat ze gelukkig is.”

Wil jij ook iets kwijt over liefde? Mail naar yanaika@mediahuis.nl

Meer over liefde lees je hier.