,,Poëzie is voor mij een mooie vorm om mijn mening vorm te geven. Door werk van anderen te lezen kun je van mening veranderen of een ander inzicht krijgen’’, zegt De Vries. Mosterd dicht al sinds haar achttiende. ,,Het is een uitlaatklep voor gedachten, emoties. Ik verwoord mijn eigen gedachten. Veel lezers zeggen dan ’zo voel ik het ook’. Kennelijk kan ik goed verwoorden wat anderen denken.’’

Lees ook: Haarlemmermeer krijgt polderdichter

Beide dichters hebben al een behoorlijke staat van dienst. De Vries reist poëzie-evenementen in Nederland en Vlaanderen af en publiceert werk in met name Vlaamse literaire tijdschriften. Mosterd zoekt het vooral in Haarlemmermeer. Ze deed mee aan de poetry polder slam in Hoofddorp, werkte mee aan poëzie-avonden in Nieuw-Vennep, Hoofddorp en Badhoevedorp, de Kunstbende van Duycker, de Ringbiënnale in Kunstfort Vijfhuizen. Op haar middelbare school, het Haarlemmermeer Lyceum, zette ze ze een gedichtenwedstrijd voor de bovenbouw op die nog elk jaar wordt gehouden.

,,Als ik in de trein zit kan ik zomaar een woord hebben, of een zinnetje. Daar ga ik dan mee aan de slag. Op mijn telefoon of in een schriftje. Dat gebeurde gisteren nog. Dan heb ik in tien minuten een mooi gedicht’’, vertelt Mosterd. ,,Soms past een zinnetje niet in gedicht. Die bewaar ik dan.’’

Gedichten schrijven is een, ze voordragen is heel iets anders. ,,Niet iedereen wil dat’’, weet De Vries, ,,maar ik vind het leuk om mijn visie te delen met anderen.’’ ,,Het podium maakt mij niet zoveel uit’’, zegt Mosterd. De Vries: ,,Het is theaterachtig. De mensen luisteren naar jouw werk.’’ Is dat eng, je gedicht voordragen voor een volle zaal? Ja, zeggen ze allebei. Heel eng. ,,Je geeft jezelf bloot. Je zegt: dit is mijn visie. En dat voor een zaal vol mensen die allemaal naar je luisteren’’, vertelt Mosterd, ,,dan komt het echt aan op de intonatie en de snelheid waarmee je voordraagt. Je hart klopt dan echt wel wat sneller hoor.’’ De Vries: ,,Als je voordraagt is iedereen stil en luistert naar jou.’’ Mosterd: ,,Dat had ik bij de Ringbiënnale. Allemaal mensen op terrassen, allemaal stil. Je hoorde alleen vogels en de wind.’’ Mosterd en De Vries zoeken geregeld contact met andere dichters. Het werken met een thema of opdracht vinden ze prettig. ,,Een opdracht werkt wel lekker’’, is hun ervaring. ,,De bibliotheek schreef eens een dichtwedstrijd uit over het Nederlands landschap. Dat leverde 56 inzendingen op. Het voordeel van een opdracht is dat je minder vrijheid hebt. Veel vrijheid is een belemmering. Als de opdracht is ’er zijn winkelwagentjes van Albert Heijn gestolen’ of ’de vijfde baan van Schiphol is gesloten’ kan ik daar prima mee uit de voeten.’’

Mosterd ziet een polderdichter in Haarlemmermeer wel zitten. ,,Er is zoveel om over te dichten. In Toolenburg zijn straten vernoemd naar bekende vrouwen uit het verleden. Het zou toch geweldig zijn als er bij de ingang van de wijk een bord komt met een gedicht daarover? Dat kan ook bij de Verzetsheldenbuurt.’’

Lees ook: Melloney Maurits wil polderdichter worden