127 hours****

PR Foto

Sonja Groot

Regie: Danny BoyleMet: James FrancoAls u echt helemaal niet wilt weten waar '127 hours' over gaat, dan raad ik u aan deze recensie niet verder te lezen, want een bespreking van de film is niet mogelijk zonder het centrale plotgegeven te verraden.

De nieuwe film van de Britse regisseur Danny Boyle, die drie jaar geleden een wereldhit had met 'Slumdog millionaire', een epische film over het leven van twee jongens die in de sloppenwijken van Mumbai opgroeien, heet '127 hours'.

Op het eerste gezicht kan het onderwerp van '127 hours' niet verder van de Bollywood-extravaganza 'Slumdog millionaire' af liggen, maar vergeet niet dat het hier een film van Danny Boyle betreft, een man die van het miserabele leven van junks in Glasgow een van de opwindendste films van de jaren negentig wist te maken ('Transpotting').

De film is gebaseerd op de biografie van Aron Ralston, een jonge ingenieur die graag in zijn eentje door de Amerikaanse wildernis trok. Bij een van zijn trektochten door het prachtige Canyonlands National Park valt hij in een kloof en komt op de bodem met zijn arm klem te zitten achter een rots (de Amerikaanse titel van zijn boek luidt: 'Between a rock and a hard place'). Hij zat vijf dagen vast voordat hij in staat was zijn eigen arm te amputeren en zichzelf te bevrijden.

Vanuit deze claustrofobische situatie heeft Boyle, met hetzelfde team als 'Slumdog millionaire', een buitengewoon enerverende film gemaakt, waarin het schitterende landschap en de delirische dromen van Ralson samensmelten en uiteindelijk voor hem, en voor het publiek in de zaal, het beslissende moment gaat aanbreken. We krijgen niet alles, maar toch behoorlijk veel te zien van de zelfamputatie. James Franco, in elk shot in beeld, is de perfecte Ralston, die wanhoop en sarcasme combineert, en uiteindelijk het ondenkbare doet.

Mark Moorman

Meer nieuws uit frontpage

Ombudsteam

Ons Ombudsteam springt in de bres voor de consument.