,,Als wethouder van economische zaken ben ik trots op dit bedrijf, want hier vind je alles wat een ander bedrijf ook heeft’’, zegt Elzakalai in een korte toespraak. Zorgmanege Starro is bovendien ook nog eens een sterk groeiend bedrijf. Er zijn nu vijfendertig deelnemers, de volgende vijftien komen er aan en het einddoel is zestig, want daarvoor is de manege gecertificeerd. Veel van de deelnemers hebben een psychiatrische achtergrond maar er wordt ook met de reclassering samengewerkt. Ze worden hier aan de IJweg bij het Haarlemmermeerse Bos gestimuleerd om actief aan de samenleving deel te nemen en vooral om hun eigen grenzen te verleggen.

,,Eigenlijk ben ik chef-kok en ik werkte met stagiaires van de hogere hotelschool, maar dat beviel me niet. Ik zag ook dat mensen met een beperking geen kans kregen en toen ben ik me op die groep gaan richten’’, vertelt Ger Schönhage, die met zijn vrouw leiding geeft aan de 21 vrijwilligers en veertien stagiaires die de deelnemers begeleiden.

,,We hebben hier paarden, kleindieren, groen, een kas, een moestuin, een creatief team, horeca, een schoonteam, fietsen en brommers. We blijven uitbreiden in de breedte, omdat we luisteren naar wat de deelnemers willen. Als zij een voorkeur voor activiteiten aangeven, proberen wij het te realiseren’’, aldus Schönhage. ,,We hebben laatst een Lelijke Eend gekregen die er niet best aan toe is. Die gaan we hier restaureren met deelnemers die dat leuk of interessant vinden. Onder de vrijwilligers zijn ook vakmensen die daar graag aan meewerken. Een autospuiter heeft al aangeboden hem in de nieuwe lak te zetten als we klaar zijn.’’

Maar goed, de brocantestal. ,,Dat was een paardenstal. Mijn vrouw en ik zijn gek op oude spullen en zo is het idee geboren. We rijden regelmatig in een weekeinde met een grote bus naar België of Frankrijk om spullen in te kopen. Dat mag heel zijn, maar het hoeft niet. We hebben inmiddels een aantal vaste adressen, waar ze weten wat wij met die spullen doen.’’

,,We bieden het hier te koop aan. De klant mag het zo meenemen, maar het ook door ons laten opknappen of restaureren. Doen we graag, maar dan moeten ze niet op woensdag zeggen dat het zaterdag klaar moet zijn.’’ De acht boxen in de stal zijn ingericht als huiskamers, elk met een eigen sfeer. ,,De prijzen zijn niet echt hoog, we werken hier tenslotte niet om meubeltjes en oude spullen te verkopen en ook niet om winst te maken’’, zegt Schönhage.

Plannen heeft-ie nog genoeg. Volgende week wordt het Theehuis geopend, een inloop voor mensen met een ggz-achtergrond. En Schönhage wil een voorziening voor de warme maaltijd opzetten. Want koken als je alleen woont, is best een opgave.