Want Richard Ruhé (52) weet hoe belangrijk het is dat plastic bij plastic wordt gegooid, glas bij glas enzovoorts. ,,Anders levert het minder op.’’ Hij beseft ook dat hij het meeste bereikt met een beslist soort vriendelijkheid.

Gelukkig zit dat in hem. Hij kon er alleen niet zo veel mee, toen hij begin deze eeuw nog papier stond te pikken. Mensen van afstand groeten: dat was het zo’n beetje.

Echte baan

Maar zie…. Er werd echt iets voor hem gezocht toen hij aangaf een baan te willen waarin hij lekker veel contact zou hebben met mensen. En hij kon terecht op de milieustraat. Een plek waar inderdaad veel publiek komt, ook nog eens met zaken waar hij en zijn open containers wat mee kunnen.

Eerst werkte hij als gedetacheerde, in dienst van de AM Groep. Een dikke vier jaar geleden bood Meerlanden iets dat hem meer zei dan duizend mooie woorden: een echte baan.

Stevige hand

Natuurlijk, hij had ook zelf het idee dat het goed ging. Dat hij zorgde voor ’schone afvalstromen’, zoals dat heet. Dat hij zich ‘niet gek liet maken’. En dat klanten hem, zijn stevige hand en zijn gesprekjes waardeerden. Hij zegt nooit zomaar ’Hoe is het met je?’, ’Wat ’n troep hè?’ Of: ’Een schuur opgeruimd?’ Hij méént het.

Maar nu stond zwart op wit dat het bedrijf hem er echt bij wilde hebben. En met extra veel liefde ondertekende hij het contract.

De beste

,,Een moordvent’’, noemt André Duivenvoorden van slagerij De Scharrelaar in Nieuw-Vennep hem. ,,Op een leuke, aardige en nette manier zorgt Richard dat alles op de goede plek terechtkomt; apart wordt weggegooid. Want hij heeft hier echt alles in de gaten. Als het nodig is ‘corrigeert hij je’. Of hij doet het zelf. Ook als het hier druk, druk, druk is.’’

Dat laatste vond vaste klant Annie Bras zo bijzonder dat ze Richard voordroeg bij een bedrijfsrubriek van RTV-NH. De ‘beste medewerker van de Milieustraat’ noemde ze hem.

Supergedreven

De directie kan zich dat prima voorstellen. Want, zo weet Angeline Kierkels, ’Richard is altijd supergedreven en gemotiveerd en spreekt iedereen aan, ook zijn superieuren’. Als ze mensen rondleidt, wipt ze ook altijd aan bij deze ’Meerlander in hart en nieren’.

Tja, in de uren dat hij er werkt, voelt Richard zich inderdaad op en top een Meerlander. Is hij eenmaal weg getuft met zijn scootertje, dan kan hij zijn energie heel goed op andere dingen richten. Op zijn vrouw bijvoorbeeld, met wie hij bijna tien jaar getrouwd is en die hij net zo’n baan gunt. ,,Maar ja, die is nog gedetacheerd.’’

Zelf kijkt hij uit naar juni 2015. Want dan viert hij zijn eerste jubileum bij de zaak. ,,Ik ben een gelukkig mens’’, zegt hij. En het klinkt zeer beslist.