Van Beelen heeft in haar wanhoop de krant ingeschakeld en de SP gemaild. Ze heeft de indruk dat ze bij de gemeente niet verder komt. Teresa’s zoon heeft PDD-NOS, dat is een verzamelnaam voor allerlei ’stoornissen in het autistisch spectrum’. De naam van haar zoon wil ze niet in de krant hebben. Ze laat hem ook niet bij het interview zijn, hoewel hij wel in huis is op dat moment. Hij zit te gamen, dag en nacht, zegt Van Beelen. ,,Hij heeft geen sociale contacten, en geen structuur omdat hij klaar is met school. Dit is niet goed voor hem.”

De spanningen in huis nemen toe, zegt Van Beelen, want haar zoon stopt niet met dat gamen. Luisteren naar zijn moeder doet hij ook niet. Van Beelen probeert hem daarom uit huis te krijgen en onder te brengen bij een ’ontzettend goede organisatie’ genaamd Mega Kids. Daar zitten twee vrouwen die een kamertraining hebben opgezet vlak bij haar woning in de buurt van het Marsmanplein. ,,Er is plek en mijn zoon gaat er graag naar toe. Ik moet alleen een akkoord van de gemeente krijgen en dat wil maar niet lukken”, zegt ze.

Van Beelen heeft haar relaas op papier gezet. Op 24 maart vraagt ze voor het eerst een gesprek aan met de gemeente Haarlem. ,,Ik heb tijdens een keukentafelgesprek gevraagd om begeleiding van mijn kind in een groep, één-op-één en bij het wonen.” De medewerker van de gemeente, ’een behulpzame jongeman’ zegt dat er eerst een observatie nodig is in een van de woonvoorzieningen van Mega Kids om te kijken of haar zoon geschikt is. Dat blijkt het geval, hoort Van Beelen op 2 september. ,,Ze melden dat er waarschijnlijk drie plekken vrijkomen en dat er een plek voor mijn zoon is. Dat is mooi want het is bij ons om de hoek.” Op 7 september worden er diverse papieren getekend bij Mega Kids en naar de gemeente gestuurd. Op donderdag 22 september krijgt Van Beelen te horen dat niet Mega Kids maar zij de aanvraag moet indienen voor haar zoon. Dat doet ze nog dezelfde dag.

Op 30 september heeft ze nog niets gehoord van de gemeente dus ze belt. In huis nemen de spanningen toe. Behalve een zoon voedt Van Beelen ook nog een dochter op. De twee mijden elkaar. ,,Op de gemeentelijke website stond dat je binnen vijf werkdagen bericht zou ontvangen. Ik zou worden teruggebeld voor een afspraak, maar dat gebeurt niet. Op 7 oktober heb ik nog niets gehoord en bel ik weer. Er wordt weer beloofd dat ik word gebeld. Er wordt ook gezegd dat de afdeling om komt in de aanvragen en dat er contact wordt opgenomen met Mega Kids omdat er duidelijk is gemaakt dat er een plek is. Als ze op 12 oktober nogmaals belt voor een afspraak en ze weer krijgt te horen dat het zo druk is, stuurt ze een mails naar de krant en de SP. ,,Ik moet mijn zoon uit huis krijgen, dan is hij van de staat en moeten die ernaar omkijken”, zegt ze.

De gemeente laat via een woordvoerster weten dat de aanvraag op 22 september is binnengekomen. Inmiddels is er contact geweest en is er een afspraak gemaakt voor volgende week. ,,De gemeente is in staat de aanvraag en dus ook het bezoek binnen de gestelde wettelijke termijn van acht weken (zes weken voor onderzoek en twee weken voor het afgeven van de beschikking) of eerder af te doen. Indien een casus dringend is, kan ook een spoedprocedure worden ingesteld.”

Van Beelen is blij met deze afloop. Ze denkt dat het inseinen van de krant zeker een duwtje in de goede richting was.