Niet in Madrid rondstrooien, natuurlijk. Maar als we onder ons zijn, wil Lenette van Dongen best kwijt dat ze als kind de pest had aan Sinterklaas. Dat komt door haar verjaardag, op 1 december. ,,Dacht ik dat ik een beetje exclusief was met de nieuwe schaatsen die ik op mijn feestje kreeg, kon je er donder op zeggen dat de halve klas na 5 december óók met nieuwe schaatsen naar school kwam. En altijd was er wel een excuus om me een kleiner pakje te geven, met mijn verjaardag. Want ik kreeg met sinterklaas óók weer cadeautjes, redeneerden ze.’’

En dan was er nog iets: ,,Nooit kreeg ik een cadeau in aardig pakpapier voor een jarig kind. Nee, altijd was het papier met zo’n mijter en een baard! Terwijl het verdorie míjn verjaardag was. En niet die van die zogenaamde Spanjaard!’’

Fotoalbum

Praat ze over de pakjesavonden van vroeger, komt er een fotoalbum op tafel. Jeugdherinneringen in zwart-wit. Kijk, kleine Lenette met haar grote broer bij opa en oma Van Dongen in Zaandam. Omringd door ooms en tantes en neven en nichten, richtten de twee hun blikken begerig op een wit laken, in de hoek. Daaronder lagen de cadeautjes verstopt. ,,Zodra oma het laken weghaalde, scande je meteen hoeveel cadeautjes er waren waar je naam op stond.’’

Op één foto zie je haar stralend kijken naar haar nieuwe pop. Broer staat naast haar verguld op zijn nieuwe fluit te blazen. Wie goed kijkt, ziet op de tafel de pepernoten die de buurman zo anoniem mogelijk met een zwarte handschoen naar binnen had gemikt. Nadat ze door kreeg hoe het écht zat met sinterklaas, kwam er een attractie bij, op 5 december. ,,Dan zat je de hele avond samenzweerderig met alle grote mensen naar elkaar te knipogen, als de kleintjes hun liedjes schalden. Zo van: wij weten wel beter.’’

Theedoeken

Voor de volwassenen had oma-sint altijd ’eenheidscadeaus’. Zo konden moeders rekenen op een setje theedoeken en was er voor de vaders vaak een stropdas. Als kind baalde je als je een ’zacht pakje’ kreeg, weet ze nog. ,,Daar zat altijd iets in waar je niet blij mee was. Een paar sokken. Of een muts. Of wanten. Dus altijd iets wat je tóch wel zou krijgen. Maar nooit het speelgoed waarop je hoopte.’’

Ze kreeg in de loop der jaren allerlei cadeaus op pakjesavond. Mooie spullen. ,,Maar ook veel van die net-niet cadeautjes waar je voor de beleefdheid even een paar minuten gelukkig naar keek om de gulle gever een lol te doen.’’

Hoeveel van die krijgertjes zal ze bij verhuizingen en opruimaanvallen niet hebben weggegeven? Toch verhuisden die zes kleine kandelaars die ze jaren geleden op pakjesvond kreeg iedere keer weer mee. Ze waren ooit een sintcadeau van haar vader, die destijds haar lootje trok. Typische jaren-zeventig kandelaars, zijn het. Niet mooi genoeg om in de huiskamer te zetten. Eigenlijk niet eens mooi genoeg voor hun vaste, stoffige plek bij haar op de zolder. Maar toch te bijzonder om weg te gooien. ,,Omdat hij ze voor me kocht.’’

Van Lenette voor Frank de Boer

Al vier jaar is de Sint heel blij

Met al jouw goede daden

Vier schalen op een rij kreeg jij

Dat is niet te versmaden

Sint ziet dat jij dit jaar vooral

een goede spits ontbeert

Steeds lat of paal of buitenspel

Die man schiet steeds verkeerd

Sint gaf je graag een felle spits

Zodat je weer kunt stunten.

Toch hoopt Sint op de vijfde schaal

En geeft jou nu tien punten.

Groetjes! Lenette.

Lenette van Dongen is in de theaters te zien met haar negende soloprogramma ’Roedel’.

Van Dolf voor Seth

Lieve Seth, je bent helaas niet meer onder ons, maar poëzie trekt zich daar niks van aan, en terecht…:

Onlangs kwam mijn zoon thuis van school - zei hij, je weet het niet, je weet het nooit, je gaat maar uit van het beste - en toen overviel hij mij met de volgende zinnen:

Ik had een zes voor m’n proefwerk, man

Dat viel me toch wat tegen

Ik was er ondersteboven van

Dus nu heb ik een negen

Ik glimlachte, Seth, ook al was het omdat ik zelf een zes altijd eigenlijk al (ruim) voldoende vond. En ik zijn gedichtje eigenlijk een onbedoeld eerbetoon aan jou vond, de dichter, de rijmelaar, de woordspeler, de taalkunstenaar.

Ik zag je spelen toen ik 13 was

Een rebel met geen idee

Je woorden en thousiasme

Namen me twee uur mee

Het laatste zaaltje met gezond verstand

Benoemde je ons in je zinnen

De zaaltjes worden zalen, en groter Seth,

En het gezond verstand zal winnen..!

Rust zacht, en u, lieve lezer, tot ziens in het theater..

Dolf Jansen staat tot en met 31 december in de theaters met zijn oudejaarsprogramma ’De Nieuwsjager’.

Van Tineke voor Gordon

Beste Goor,

Voor Sint ben jij de grootste Topper

Met je gekkigheid en je gemopper

Altijd grappig, zeer ad rem

En daarnaast een schitterende stem

Maar Sint heeft wel één ’maartje’, hoor

Goor, je draaft soms te hard door

Dan ga je veel te snel met een vriend in zee

En gaat die uiteindelijk niet met je mee

Sint weet: jij hunkert naar een maatje

Maar in zo’n rollercoaster? Men verlaat je!

Leer maar liever te doseren

En ga dat maar snel proberen

Daarom geeft sint jou een maatbeker

Dan lukt het bij de volgende vriend zeker!

Tineke Schouten

De nieuwe show van Tineke Schouten heet ’Gewoon Doen’. Maandag is de première in Utrecht.

Van Pepijn voor Sint

Deze keer zat Pepijn te denken

Wat hij de Sint zou schenken

Nu is de Sint eens aan de beurt

Vanwege een land dat wordt verscheurd

Door meningen en ander gespuis

Die thuishoren in een gekkenhuis

Dus voor als men weer eens denkt

Dat schreeuwen een oplossing brengt

En er komt weer een naar protest

Hier voor u een kogelvrij vest

Pepijn Schoneveld

Pepijn Schoneveld speelt zijn cabaretvoorstelling ’Meneer Jongetje’ in theaters door het hele land.