Als de middelbare scholier Lou (Nina Rodriguez) een werkstuk over daklozen wil maken, raadt de docent haar aan om te gaan praten met een dakloze. Bij station Austerlitz wil de negentienjarige No (Julie-Marie Parmentier), die eigenlijk Nora heet, in ruil voor eten en drinken wel met haar praten.

Het klikt tussen de hyperactieve zwerfster en de hyperintelligente scholiere, die twee klassen heeft overgeslagen. Als Lou haar ouders voorstelt om No in huis te nemen, stemmen ze toe. Lou's moeder (Zabou Breitman, die de film ook regisseerde) vindt een baantje voor de gast, die in de gezinssfeer lijkt op te bloeien, maar uiteindelijk toch weer op straat belandt. Lou komt langzaam achter de pijnlijke waarheid dat haar ik-ga-een-zeehondje-redden-houding No niet uit de misère kan trekken.

Actrice en regisseur Zabou Breitman, van wie vorig jaar het fraaie 'Je l'aimais' met Daniel Auteuil was te zien, brengt het daklozenprobleem in haar verfilming van Delphine de Vigans roman dichtbij de kijker.

No is geen verwarde zwerfster, maar een goedgebekte energieke meid, die door verwaarlozing op straat is beland. Het is jammer dat de film niet genoeg heeft aan haar problemen en Lou ook een problematische achtergrond geeft. Haar moeder is sinds de wiegendood van Lou's zusje zwaar depressief, zodat de sfeer in huis om te snijden is. Het verklaart dat Lou No even hard nodig heeft als zij haar.

In tegenstelling tot wat de titel wil doen geloven, gaat de film meer over Lou dan over No. Wie het cynisch bekijkt, kan concluderen dat Lou en haar ouders No gebruiken om de gezinsband te herstellen.

Jos van der Burg