Ooit bakte Zwanenburger Karel Goudsblom (56) thuis in zijn eigen keukentje brood. Tegenwoordig heeft hij met Bakkerij Mama een bedrijf waar dagelijks zo’n drieduizend broden worden gebakken. Sinds de opening in de herfst 2014 is de zaak flink gegroeid; zo is het aantal personeelsleden verdubbeld van twaalf naar vierentwintig.

Maar steeds meer broden bakken, is niet waar het Goudsblom om gaat. Hij is de bakkerij vooral begonnen om verbindingen te leggen. ,,Het is belangrijk om aandacht de geven, dat verbindt.’’ De menselijke maat terugbrengen, daar draait het voor hem om. ,,Wat ik bijvoorbeeld heel belangrijk vind, is dat dit een bedrijf is waar mensen uit verschillende klassen werken. De een krijgt hier begeleiding omdat-ie nog dingen moet leren, de ander is autistisch.’’ Maar ook een bioloog en een voedingsdeskundige werken bij Mama.

Alle 24 arbeidskrachten laten integreren, is een van Goudbloms doelen. Hij wil ze samen laten werken en verantwoordelijkheid geven. ,,Als je mensen iets laat doen dat ze interessant vinden, worden ze daar gelukkiger van dan als het alleen hun werk is. Alleen maar voor het geld werken, zorgt bij mij voor een onhoudbare situatie. Ik weet dat negentig procent van de wereldbevolking dat wel doet, maar ik zou dat nooit volhouden.’’

Sociale cohesie

De menselijke maat terugbrengen, doet hij ook op een andere manier, namelijk richting de klanten van de bakkerij. Volgens Goudsblom is in Zwanenburg de ’sociale cohesie’ uit elkaar getrokken. De klant kan voor z’n levensmiddelen in het dorp alleen terecht bij de grote ketens. ,,Alles wordt hier bepaald door de voedselindustrie, duizenden mensen hebben geen keuze.’’

Volgens Goudsblom is het juist belangrijk dat de consument weet hoe z’n brood wordt gebakken of waar het vlees van de slager vandaan komt. ,,Dat ze diegene kennen die hen voeden. Of in de rij bij de winkel een praatje maken, dat is ook verbinding. Natuurlijk werken bij de Albert Heijn en de Dirk van den Broek aardige mensen, maar het kipfiletje dat je daar koopt, zit nog steeds in het vacuüm.’’

Klanten die bij Mama iets kopen, staan ook meteen in de ruimte waar het deeg wordt gedraaid en de broden worden gebakken. Terwijl dat in ’broodfabrieken’ binnen een paar uurtjes gepiept is, laten Goudsblom cum suis het brood zeker 24 uur rijzen. Vooral op zaterdagmorgen vliegen de broodjes de winkel uit. ,,Dan wordt het drukker en drukker.’’ Niet alles wat Goudsblom aanraakt, verandert in goud. Zo is Mama gestopt met de verkoop van sappen en smoothies. ,,Dat werd een te grote verliespost.’’

Oergraan

Verbindingen leggen, doet Mama ook nog op een andere manier. Zo werkt Goudsblom veel samen met lokale leveranciers. Zoals met de Vennepse boer Pieter Bijlsma, die het ’oergraan’ emmertarwe verbouwt. ,,Een ontzettend enthousiaste man. Hij was al bij allerlei bakkers langs geweest, maar die vonden het te moeilijk of hadden geen tijd.’’ Maar Goudsblom durfde het wel aan. De ’vergeten tarwe’ wordt bij molen De Zandhaas in Santpoort-Noord tot meel gemalen. Het relatief dure emmerbrood is glutenarm en heeft een nootachtige smaak.

Toen Goudsblom nog z’n geld verdiende als beeldend kunstenaar, wilde hij ook al verbinden. Jarenlang was het zijn professie, totdat door de economische crisis het aantal opdrachten terugliep. Hij ging weer werken in de horeca als kok. Brood bakken had al langer zijn interesse. In de restaurants waar-ie werkte, vielen z’n broden in de smaak. Een kleine vijf jaar geleden besloot Goudsblom dat hij van brood bakken z’n beroep wilde maken. De bakkerij aan de Domineeslaan kon hij openen dankzij crowdfunding en eigen geld. Het bedrijf is inmiddels winstgevend.

Mama levert vooral aan de horeca, in totaal aan zo’n zestig horecazaken. ,,Sommige broden maak ik alleen voor een bepaald restaurant.’’ ’Brood op maat’ noemt de geboren Amsterdammer het. Zo creëerde hij voor chef-kok Dennis Kuiper van het Amsterdamse sterrenrestaurant Vinkeles een speciale pistolet van emmergraan.

,,Onze kracht is dat we op een heel persoonlijke manier werken.’’ De afgelopen weken was Goudsblom bezig met een broodje voor Het Werktheater in Amsterdam. Dat stuurt hij dan niet op; de Zwanenburger gaat langs om het brood te laten proeven. Terwijl hij tijdens zijn eerste bezoek aan Het Werktheater al bijna een ’college over brood’ had gegeven. ,,Ik vertel over hoe en waarom ik het maak. Ik laat alles proeven en de klant kiezen’’ Daardoor wordt het een soort broodproeverij.

,,Ik steek al m’n tijd in de bakkerij, ik doe niks anders. Dit is hét.’’ Zijn vrouw staat achter hem. ,,Honderd procent, dat is enorm belangrijk. Zij is hier de kracht achter de schermen. Ze is analytischer. Als ik iets opper, dan vraagt zij zich af of het echt moet.’’ Samen hebben ze een zoon van 10 en een dochter van 14 jaar. ,,Zij helpt op zaterdag al mee in de bakkerij. Ze vindt het ontzettend leuk. Van de jongste mag ik niet meer over brood praten’’, lacht Goudsblom. ,,Maar hij vindt het wel lekker hoor.’’

Met drieduizend broden per dag zit de bakkerij zo ongeveer aan z’n taks. Veel meer zal het ook niet worden. Goudsblom wil van Mama geen broodfabriek maken. Hij laat het bakkersbedrijf op andere manieren groeien.

Sinds kort huurt hij de woning naast de bakkerij, die onder meer dienst doet als kantoor. In de grote tuin achter het huis wil Goudsblom een markt met streekproducten organiseren en klanten laten lunchen. Op kortere termijn is hij bezig met de aanschaf van een koekjesmachine. Want Mama is ook een patisserie, waar taarten, bonbons en koekjes worden gemaakt.

,,Ik word hier niet schatrijk van. Ja, rijk in mijn gevoel en ontwikkeling! Ik zal nooit een Ferrari kunnen kopen, maar dat is mijn doel ook niet. Het is belangrijker om te doen wat je wil dan wat je kan’’, zegt hij haast filosofisch.