Directeur John van ’t Hoff van het samenwerkingsverband Bonaire was deze week in ons land om avontuurzoekers enthousiast te maken voor een tijdelijk verblijf aan de overkant van de Atlantische Oceaan. Het eiland, anderhalf keer zo groot als Texel, geldt sinds drie jaar als officiële gemeente van Nederland. Met 17.000 inwoners wonen er per vierkante kilometer 57 mensen, acht keer zo weinig als in ons land.

Een tropisch klimaat met een verkoelende passaatwind en een gemiddelde temperatuur van 28 graden. Een mentaliteit van ’rustig aan, morgen is weer een dag’ en een afkeer van te veel regels. ,,APK kennen we niet. Gordels zijn niet verplicht. Alcoholcontroles worden bijna niet gehouden”, geeft Van ’t Hoff als sprekende voorbeelden. En, niet onbelangrijk, het is een voordeel dat Nederlanders zich op 7000 kilometer afstand in eigen taal verstaanbaar kunnen maken. Al geldt de eis dat ze zich binnen een jaar redelijk kunnen redden in het Papiamento, de taal die op sommige basisscholen nog de voorkeur geniet.

Van ’t Hoff (56) werkte 35 jaar in het agrarisch onderwijs in Noord-Holland. Voordat de oud-Alkmaarder vijf jaar geleden de sprong in het diepe waagde, was hij locatiedirecteur in Hoorn. Hij is even terug op de vertrouwde grond van het Clusius College. Het Samenwerkingsverband Bonaire, waarin de middelbare school van hoofdstad Kralendijk samenwerkt met zeven basisscholen, heeft tientallen onderwijzers en leerkrachten nodig die de Nederlandse taal machtig zijn.

Eerlijk verhaal

,,Veel Antilliaanse jongeren studeren in Nederland. We zien die ’landskinderen’ graag terug. Maar de meesten blijven weg’’, vertelt Van ’t Hoff.

Hij steekt een eerlijk verhaal af tegenover de veertig belangstellenden. Spreekt van een ’enorme cultuuromslag’ en een ’stap terug in lesgeven van dertig jaar’. Op Bonaire moet in 2016 de onderwijsachterstand ten opzichte van het moederland zijn weggewerkt.

Die inhaalslag is al in volle gang, spreekt Van ’t Hoff bemoedigend: ,,Maar er is nog een lange weg te gaan. Er zijn grote sociale en educatieve problemen. Veel kinderen hebben extra zorg nodig. Maar dankzij achterstandsgelden van Nederland worden extra inspanningen geleverd. Nu zitten we nog veel in barakken. Over drie jaar zijn alle scholen gerenoveerd of nieuw gebouwd. Gebruik van computers en internet zit in de lift.” Een voordeel is dat de klassen klein zijn. Een leerkracht op tien leerlingen.

Wie de gok waagt zal ook in het dagelijkse leven hindernissen moeten overwinnen. Uitgaansgelegenheden zijn schaars op het Benedenwindse eiland. Voor wie graag winkelt houdt het ook niet over, aldus Van ’t Hoff: ,,Voordat je de naam van de belangrijkste winkelstraat hebt uitgesproken ben je aan het eind.” Jongeren die niet van natuur of van sporten als mountainbiken, zwemmen en duiken houden vervelen zich al snel te pletter. ,,Er is nogal eens rottigheid en drugsoverlast.” Anderzijds: als je met een gezin de stap waagt zijn de kosten voor kinderopvang veel lager, hoef je geen ziektekostenpremie en pensioenpremie te betalen en is er volop werk voor partners in sectoren als ICT, bouw en toerisme.

Salaris

Bij sommige gelukzoekers tekenen zich diepe rimpels af in het voorhoofd. Je gaat een contract aan van tenminste drie jaar. Het salaris in dollars ligt omgerekend dertig procent lager dan in Nederland. Dat de belastingdruk iets vriendelijker is geldt als pleister op de wonde.

Wat misschien zwaarder weegt is dat Nederlanders alle kosten van verhuizing en overtocht vergoed krijgen. Partner en minderjarige kinderen inbegrepen. Wie eerder terug wil dan drie jaar moet naar rato bijbetalen.

John van ’t Hoff draait er niet omheen: ,,Het is een grote, leuke stap. U moet een flexibele instelling hebben. Tijdelijk afscheid nemen van huis en haard. U komt op een school, die in Nederland zou behoren tot de moeilijkste categorie. Ga er niet in de blinde naar toe. Maak een vakantie. Praat met mensen, bezoek een supermarkt en ziekenhuis. U krijgt veel terug voor uw keuze voor Bonaire: een intens leven op een prachtig eiland.”

Info: www.sgbbonaire.com

Cindy Blok

De ouders van Cindy Blok (39) wonen het halve jaar in hun tweede huis op Bonaire. Ze gaat er vaak op vakantie.

Cindy geeft les op De Spinaker in Alkmaar, school voor voortgezet speciaal onderwijs. Haar partner is onderwijzer in Nieuw-Vennep. Hun huis staat te koop. Het gezin (kinderen van 14, 12 en 9 jaar) wil naar Bonaire. Wat meespeelt is dat het diploma van de middelbare school gelijk staat aan dat in Nederland.

Harry van der Knaap

Harry van der Knaap (59) is biologieleraar. Begin jaren negentig stond hij drie jaar voor de klas op Aruba. Zijn vrouw vond werk als kraamverzorgster. De kinderen waren 1 en 3 jaar. ,,Het beviel prima. Naast lesgeven heb je daar alle tijd voor privéleven. Toen hebben we ons huis verhuurd, nu wil ik verkopen.”

Geerke Bouwsma

Geerke Bouwsma (42) keerde twee jaar geleden met man en twee kinderen (nu 13 en 10) terug van Bonaire. Ze werkten in het onderwijs, maar moesten door privéomstandigheden terug. Bouwsma zou het avontuur zo weer aangaan: ,,We hebben twee fantastische jaren gehad. Het leven, de natuur, de vrijheid. Het onderwijs was een cultuuromslag. Maar mooi om mee te maken.”